Sortowanie
Źródło opisu
Katalog książek
(19)
Forma i typ
Książki
(18)
Publikacje naukowe
(10)
Publikacje popularnonaukowe
(3)
Literatura faktu, eseje, publicystyka
(1)
Dostępność
tylko na miejscu
(19)
Placówka
Czytelnia Główna
(19)
Autor
Todd Jim
(7)
Duchnowicz Ilona
(5)
Gotkowska Justyna
(3)
Domańska Maria (1978- )
(2)
Kardaś Szymon (1980- )
(2)
Kłysiński Kamil (1981- )
(2)
Wilk Andrzej (1970- )
(2)
Żochowski Piotr (1962- )
(2)
Alf Radosław
(1)
Chudziak Mateusz
(1)
Chudziak Mateusz. Coup as a founding myth
(1)
Darczewska Jolanta
(1)
Darczewska Jolanta. Putin's cossacks
(1)
Domańska Maria (1978- ). Conflict-dependent Russia
(1)
Falkowski Maciej (1978- )
(1)
Furnival Nicholas
(1)
Gotkowska Justyna. Sweden's security
(1)
Gotkowska Justyna. Trouble with PESCO
(1)
Gotkowska Justyna. Współpraca czy członkowstwo? (ang.)
(1)
Górecki Wojciech (1970- )
(1)
Górecki Wojciech (1970- ). Peninsula as an island
(1)
Hyndle-Hussein Joanna
(1)
Hyndle-Hussein Joanna. Kłopotliwa inwestycja (ang.)
(1)
Iwański Tadeusz
(1)
Kardaś Szymon
(1)
Kardaś Szymon (1980- ). Ani krezus ani bankrut (ang.)
(1)
Kardaś Szymon. At crossroads
(1)
Konończuk Wojciech
(1)
Kłysiński Kamil (1981- ). Koniec mitu bratniej Białorusi?
(1)
Matuszak Sławomir
(1)
Matuszak Sławomir. W poszukiwaniu nowych szlaków (ang.)
(1)
Menkiszak Marek
(1)
Menkiszak Marek. Best army Ukraine has ever had
(1)
Olszański Tadeusz Andrzej (1950- )
(1)
Rodkiewicz Witold
(1)
Rodkiewicz Witold. Russia's Middle Eastern policy
(1)
Sarna Arkadiusz
(1)
Strachota Krzysztof
(1)
Strachota Krzysztof. Middle East in the shadow of Islamic State
(1)
Strzelecki Jan (socjolog)
(1)
Wiśniewska Iwona (1975- )
(1)
Rok wydania
2020 - 2024
(1)
2010 - 2019
(18)
Okres powstania dzieła
2001-
(14)
Kraj wydania
Polska
(19)
Język
polski
(19)
Temat
Polityka wewnętrzna
(4)
Bezpieczeństwo narodowe
(3)
Polityka zagraniczna
(3)
Polityka bezpieczeństwa
(2)
Polityka obronna
(2)
Wojsko
(2)
Aneksja Krymu (2014)
(1)
Autorytaryzm (politologia)
(1)
Bezpieczeństwo militarne państwa
(1)
Elektroenergetyka
(1)
Elektrownie jądrowe
(1)
Euromajdan
(1)
Gaz ziemny
(1)
Gazownictwo
(1)
Gazprom
(1)
Gospodarka
(1)
Handel
(1)
Handel zagraniczny
(1)
Imperializm
(1)
Jakość życia
(1)
Kadyrow, Ramzan (1976- )
(1)
Kozacy
(1)
NATO
(1)
Partia Sprawiedliwości i Rozwoju (AKP)
(1)
Patologia społeczna
(1)
Państwo Islamskie (ISIS)
(1)
Polityka
(1)
Polityka energetyczna
(1)
Polityka gospodarcza
(1)
Polityka międzynarodowa
(1)
Postawy
(1)
Putin, Władimir (1952- )
(1)
Separatyzm
(1)
Społeczeństwo
(1)
Stała współpraca strukturalna (PESCO)
(1)
System obronny państwa
(1)
Transformacja systemu społeczno-gospodarczego
(1)
Wojna rosyjsko-ukraińska (2014- )
(1)
Wspólna Polityka Bezpieczeństwa i Obrony UE
(1)
Współpraca wojskowa
(1)
Władza
(1)
Zamach stanu w Turcji (2016)
(1)
Zarządzanie strategiczne
(1)
Zbrojenia
(1)
Temat: czas
2001-
(15)
1989-2000
(6)
1901-2000
(5)
Temat: miejsce
Rosja
(7)
Ukraina
(4)
Bliski Wschód
(2)
Szwecja
(2)
Białoruś
(1)
Czeczenia (Rosja ; republika autonomiczna)
(1)
Finlandia
(1)
Kraje Unii Europejskiej
(1)
Krym (Ukraina ; republika autonomiczna)
(1)
Obwód kaliningradzki (Rosja)
(1)
Ostrówek (Polska ; stanowisko archeologiczne)
(1)
Turcja
(1)
Zakaukazie
(1)
Gatunek
Opracowanie
(13)
Kalendarium
(1)
Publicystyka
(1)
Dziedzina i ujęcie
Polityka, politologia, administracja publiczna
(12)
Bezpieczeństwo i wojskowość
(4)
Gospodarka, ekonomia, finanse
(3)
Socjologia i społeczeństwo
(1)
19 wyników Filtruj
Książka
W koszyku
(Punkt Widzenia = Point of View ; nr 66)
Oprawne w kierunku przeciwstawnym.
Republika Turecka od 2002 roku przechodzi głęboką transformację pod rządami Partii Sprawiedliwości i Rozwoju (AKP). Transformacja ta na poziomie ideowym weszła w decydujący etap po zamachu stanu z 15 lipca 2016 roku, udaremnionym przez zwolenników rządu. Pucz jest traktowany jako nowoczesny mit polityczny, który służy władzom do budowania całościowej opowieści o rządzonej przez nie Turcji oraz do definiowania fundamentalnych wartości i tożsamości państwa. Dla Zachodu Turcja po nieudanym puczu staje się jeszcze trudniejszym partnerem. Jej mit założycielski zawiera w sobie silny nurt antyzachodni i antyliberalny, oparty na wodzowskim systemie władzy. Nie oznacza to jednak, że Turcja realizująca taki model państwa w sposób automatyczny staje się bliskim sojusznikiem innych państw antyzachodnich (jak Rosja, Iran) i tworzy z nimi konkurencyjny wobec Zachodu obóz. W tym wymiarze Turcja podkreśla przede wszystkim swoją własną suwerenność, ponadto nie szuka punktów odniesienia w innych państwach. Stanowi bowiem wzór sama dla siebie.
1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.
Czytelnia Główna
Egzemplarze są dostępne wyłącznie na miejscu w bibliotece: sygn. 148889 C (327.56/.57) (1 egz.)
Książka
W koszyku
(Punkt Widzenia = Point of View ; nr 68)
Oprawne w kierunku przeciwstawnym.
Rosyjskie kozactwo budzi wśród obserwatorów skrajne opinie: przez część jest traktowane jako marginalne zjawisko społeczne, folklor polityczny, przez innych – jako moralnie i fizycznie zdrową część narodu, filar nowoczesnych formacji paramilitarnych broniących granic państwowych i kulturowych Rosji. W tekście podjęto próbę interpretacji tego problemu w kategoriach procesu społeczno-politycznego. Doprowadził on do przekształcenia oddolnego, spontanicznego ruchu w ruch sterowany odgórnie, kontrolowany. Niezależnie od tej zasadniczej zmiany, kozactwo (ściślej – neokozactwo) nadal definiuje się jako wspólnotę historyczno-kulturową, za pomocą takich wyróżników, jak: propaństwowa i obronna mentalność, zmilitaryzowany styl życia i służba państwowa, wyznanie prawosławne, odrębne tradycje i obyczaje. W części pierwszej – przez pryzmat kluczowych pojęć – przybliżono oficjalną narrację na ten temat. Omawiane pojęcia (stan kozacki, rejestr kozacki, kozactwo rejestrowe, kozacka służba państwowa) niosą sporą dawkę dezinformacji, co wynika choćby z wyrwania ich z historycznego kontekstu i umieszczenia we współczesnych realiach rosyjskich. Część druga jest poświęcona strategicznym celom polityki Rosji wobec neokozactwa oraz systemowi organizacyjnemu powołanemu do jej realizacji. Tekst zamyka wykaz przypisywanych mu funkcji, tj. wiązanych z tą społecznością długofalowych interesów Kremla.
1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.
Czytelnia Główna
Egzemplarze są dostępne wyłącznie na miejscu w bibliotece: sygn. 148890 C (32) (1 egz.)
Książka
W koszyku
(Raport OSW)
Oprawne w kierunku przeciwstawnym.
W 2016 roku obserwowaliśmy wypracowywanie przez Moskwę nowego modelu zarządzania obwodem kaliningradzkim, którego elementem były zmiany we władzach regionalnych i przekazanie zarządu nad obwodem w ręce osób przysłanych z Moskwy i niemających związków z regionem. Zmiany te są wynikiem przede wszystkim kurczących się zasobów finansowych Rosji i szukania oszczędności, rosnącej militaryzacji FR i znaczenia obwodu w tej polityce, a także konieczności zapewnienia satysfakcjonującego wyniku w zbliżających się wyborach prezydenckich. Mimo że obecnie brak symptomów wskazujących na wzrost nastrojów protestacyjnych, to jednak Moskwa prewencyjnie stara się wzmocnić kontrolę nad lokalnymi elitami i mieszkańcami. Obwód kaliningradzki pozostaje istotnym elementem rosyjskiej strategii wojskowej w regionie Morza Bałtyckiego. Rozmieszczenie w obwodzie systemów obrony powietrznej S-400, okrętów wyposażonych w rakiety Kalibr, nominalnie przeciwokrętowych, jednakże przystosowanych do atakowania celów naziemnych systemów rakietowych Bastion, a także rozpoczęcie rozmieszczania na obszarze obwodu systemów rakietowych Iskander, umożliwia utworzenie tzw. strefy antydostępowej (A2/AD), pozostawiającej w zasięgu rosyjskich środków rażenia terytoria i przestrzeń powietrzną sąsiednich państw NATO.
1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.
Czytelnia Główna
Egzemplarze są dostępne wyłącznie na miejscu w bibliotece: sygn. 148913 C (32) (1 egz.)
Książka
W koszyku
(Punkt Widzenia = Point of View ; nr 67)
Oprawne w kierunku przeciwstawnym.
Polityka zagraniczna Kremla jest podporządkowana przede wszystkim wewnątrzpolitycznym celom elity władzy. Najważniejszym jest utrwalenie i legitymizacja modelu kleptokratyczno-czekistowskiego feudalizmu. W modelu tym, fundamentalnie sprzecznym z zachodnim modelem demokracji liberalnej, państwo jest faktyczną własnością niewielkiej grupy decydentów, a reguły interakcji międzynarodowych dyktowane są przez logikę „gry o sumie zerowej”. Konfrontacyjny kurs Kremla wobec Zachodu – na płaszczyźnie politycznej, ekonomicznej, społecznej, propagandowej – nie jest zjawiskiem przejściowym, ale trwałym, strategicznym motywem przewodnim polityki zagranicznej Rosji. Wynika on z immanentnych cech rosyjskiego reżimu autorytarnego oraz wpisanej w niego mentalności decydentów, będącej w dużej mierze produktem określonego typu społeczeństwa i drogi historycznego rozwoju państwa. Czy w tych warunkach możliwa jest rzeczywista normalizacja relacji Rosji z Zachodem?
1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.
Czytelnia Główna
Egzemplarze są dostępne wyłącznie na miejscu w bibliotece: sygn. 148891 C (32) (1 egz.)
Książka
W koszyku
(Punkt Widzenia = Point of View ; nr 54)
Oprawne w kierunku przeciwstawnym.
Aktywność polityczna i rosnąca niezależność przywódcy Czeczenii Ramzana Kadyrowa rodzą pytania o jego lojalność oraz możliwość otwartego wypowiedzenia posłuszeństwa Moskwie. Taki scenariusz wydaje się mało prawdopodobny ze względu na zależność reżimu Kadyrowa od Rosji. Uzależnienie finansowe, piętno kolaboracjonizmu oraz zbrodni dokonywanych na własnym narodzie, które ciążą na czeczeńskim liderze, sprawiają, iż jego reżim nie może istnieć bez poparcia Moskwy. Zależność Kadyrowa od Moskwy oraz względna stabilność sytuacji w republice nie oznaczają jednak, że w Czeczenii nastąpił trwały pokój. Obecny schemat zarządzania Czeczenią i relacji między Moskwą a Groznym jest rozwiązaniem czasowym, opartym nie na trwałych podstawach, lecz sytuacyjnej zbieżności interesów Kremla i Kadyrowa. Zmiana władzy na Kremlu, zaś w jeszcze większym stopniu kryzys wewnętrzny w Rosji, skutkujący osłabieniem pozycji Rosji na Kaukazie, będzie równoznaczny z upadkiem reżimu Kadyrowa oraz reaktywacją haseł niepodległościowych w Czeczenii.
1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.
Czytelnia Główna
Egzemplarze są dostępne wyłącznie na miejscu w bibliotece: sygn. 148892 C (32) (1 egz.)
Książka
W koszyku
(Punkt Widzenia = Point of View ; nr 69)
Oprawne w kierunku przeciwstawnym.
Aktywowanie mechanizmu stałej współpracy strukturalnej (tzw. PESCO) w grudniu 2017 roku zwieńczyło debaty i działania z zakresu wzmacniania wspólnej polityki bezpieczeństwa i obrony UE. Wypracowanie kompromisu dotyczącego PESCO pokazało strategiczne rozbieżności pomiędzy Francją, Niemcami a państwami wschodniej flanki UE w zakresie percepcji wyzwań i zagrożeń, wizji rozwoju polityki bezpieczeństwa UE oraz przyszłości relacji transatlantyckich. Zaś zachodnioeuropejskie debaty wokół PESCO unaoczniły stopień oderwania politycznych narracji od wojskowej rzeczywistości.
1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.
Czytelnia Główna
Egzemplarze są dostępne wyłącznie na miejscu w bibliotece: sygn. 148895 C (327.56/.57) (1 egz.)
Książka
W koszyku
(Punkt Widzenia = Point of View ; nr 81)
Numeracja stron w kierunkach przeciwnych.
Od 2008 r. polityka bezpieczeństwa Szwecji budzi niemałe zainteresowanie. Państwa NATO miały nadzieję na przystąpienie tego kraju do Sojuszu. Rosja dążyła zaś do przekonania Sztokholmu, że lepiej będzie, jeśli zrezygnuje on z integracji z transatlantyckimi strukturami bezpieczeństwa. Szwecja, skonfrontowana z coraz agresywniejszą polityką Kremla, w ostatniej dekadzie stanęła przed dużym wyzwaniem: jak prowadzić politykę bezpieczeństwa i obronną bezaliansowego państwa o ograniczonych zdolnościach wojskowych? Czy dla kraju będącego częścią Zachodu, ale nie NATO, opcja powrotu do neutralności jest realna? Czy wewnątrzpolitycznie byłoby możliwe, aby Szwecja przystąpiła do Sojuszu? Sztokholm znalazł własną odpowiedź na powyższe dylematy. Nie jest nią ani neutralność, ani przystąpienie do NATO, lecz tkanie coraz gęstszej sieci powiązań wojskowych z Sojuszem, USA i nordyckimi sąsiadami, uzupełniających ograniczone możliwości szwedzkich sił zbrojnych do obrony własnego kraju, oraz odtwarzanie zdolności do funkcjonowania społeczeństwa i gospodarki w czasach kryzysu i wojny. Nie jest to odpowiedź optymalna, niemniej – zważywszy na uwarunkowania wewnątrzpolityczne – satysfakcjonująca.
1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.
Czytelnia Główna
Egzemplarze są dostępne wyłącznie na miejscu w bibliotece: sygn. 148896 C (327.56/.57) (1 egz.)
Książka
W koszyku
(Prace OSW = OSW Studies ; nr 62)
Liczbowanie stron w przeciwnych kierunkach.
Przystąpienie Szwecji i Finlandii do NATO długofalowo podniosłoby poziom bezpieczeństwa w regionie Morza Bałtyckiego, zmieniając polityczno-wojskową nierównowagę korzystną obecnie dla Moskwy. Jest jednak mało prawdopodobne, aby w najbliższych latach szwedzka i fińska polityka bezaliansowości uległa rewizji. Obecnie NATO prowadzi z oboma państwami najbardziej zaawansowaną współpracę wśród wszystkich państw partnerskich. Znaczenie tej współpracy dla Szwecji i Finlandii rośnie wraz z coraz większą niepewnością w regionie. Dalsze jej zacieśnianie będzie jednak ograniczane brakiem członkostwa obu państw w Sojuszu. Mimo pozytywnego wpływu na bezpieczeństwo regionu współpraca ma też negatywne implikacje. Nie eliminuje niepewności co do zakresu współpracy obu krajów z Sojuszem w przypadku konfliktu militarnego. Sztokholmowi daje złudne poczucie bezpieczeństwa, hamując wzrost wydatków na obronność. A w Helsinkach jest traktowana jako element polityki odstraszania wobec Rosji, a nie realnie rozważana alternatywa.
1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.
Czytelnia Główna
Egzemplarze są dostępne wyłącznie na miejscu w bibliotece: sygn. 148897 C (32) (1 egz.)
Brak okładki
Książka
W koszyku
(Punkt Widzenia = Point of View ; nr 61)
Oprawne w kierunku przeciwstawnym.
Ponad dwa i pół roku po aneksji Krym bardziej niż półwysep przypomina wyspę, a utrudniony – w różnych wymiarach – dostęp do stałego lądu wpływa niekorzystnie na warunki i poziom życia. Niezależnie od problemów transportowych i społecznych, zdecydowana większość mieszkańców pozostała jednak na miejscu i przystosowała się do nowej sytuacji, a winę za występujące trudności skłonna jest przypisać sankcjom, polityce Zachodu czy ukraińskiej dywersji. Postawę taką wzmacnia prowadzona przez Moskwę polityka faktów dokonanych, ostra retoryka, wykluczająca rewizję status quo, a także brak determinacji Kijowa w dążeniu do przywrócenia nad Krymem kontroli. Jeśli sytuacja ta nie ulegnie zmianie, w perspektywie jednego pokolenia półwysep może całkowicie zintegrować się z Rosją, czemu sprzyjać będą powstające nad Cieśniną Kerczeńską mosty oraz rozszerzająca się wspólna przestrzeń medialna i kulturalna. Grupą najbardziej poszkodowaną w wyniku aneksji okazali się Tatarzy Krymscy: ich organ przedstawicielski, Medżlis, został uznany w Rosji za organizację ekstremistyczną, co uniemożliwia mu działalność na półwyspie.
1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.
Czytelnia Główna
Egzemplarze są dostępne wyłącznie na miejscu w bibliotece: sygn. 148898 C (32) (1 egz.)
Książka
W koszyku
(Raport OSW)
Uwaga analityków zajmujących się ukraińską energetyką skupiona była dotąd głównie na sektorze gazowym, ze względu na strategiczny charakter tego segmentu gospodarki i relacje Ukrainy z Rosją. Tymczasem wojna w Donbasie, która – paradoksalnie – zdynamizowała procesy uzdrawiania tego sektora i uniezależniania się Ukrainy od dostaw gazu z Rosji, ujawniła niedostrzegane dotąd problemy i słabe punkty ukraińskiej elektroenergetyki. Utrata przez władze w Kijowie wiosną 2014 roku kontroli nad zasobami węgla antracytowego oraz częścią potencjału produkcyjnego zlokalizowanymi w Donbasie podważyła podstawy funkcjonowania kompleksu elektroenergetycznego, ukształtowane w połowie lat 90. XX wieku. W tym sektorze, w którym przepływy finansowe oceniane są na poziomie 8 mld USD rocznie, przeplatają się interesy państwa i oligarchów, będące nierzadko ważnym elementem zakulisowych porozumień o kluczowym znaczeniu dla rozwoju Ukrainy. Ta zależność jest głównym powodem braku zasadniczej reformy tego sektora. W średniookresowej perspektywie może to skutkować nie tylko utratą szans związanych z potencjałem sektora, ale zapaścią systemu, której konsekwencje – polityczne, społeczne i finansowe – będą trudne do przewidzenia.
1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.
Czytelnia Główna
Egzemplarze są dostępne wyłącznie na miejscu w bibliotece: sygn. 148901 C (32) (1 egz.)
Książka
W koszyku
(Prace OSW = OSW Studies ; nr 63)
Liczbowanie stron w przeciwnych kierunkach.
Rosyjski sektor gazowy znalazł się w trudnej sytuacji. Spiętrzenie wyzwań i problemów jest przede wszystkim konsekwencją jego upolitycznienia, nasilającej się rywalizacji między Gazpromem a tzw. niezależnymi producentami gazu, zmian na zagranicznych rynkach gazowych oraz wielokrotnie odkładanych reform. Wykorzystywanie Gazpromu w celach polityki wewnętrznej i zagranicznej, a także jako źródła dochodów rosyjskiej elity sprawiło, że kalkulacje ekonomiczne czy interes sektora jako całości były często przez państwo ignorowane. Konsekwencją tego są zarówno problemy sektora wydobywczego, jak i wyzwania na rynkach zewnętrznych. Celem niniejszego opracowania jest przedstawienie aktualnej kondycji rosyjskiego sektora gazowego i perspektyw jego rozwoju. W pracy zarysowano również w ograniczonym zakresie kontekst zmian, jakie zaszły w rosyjskim sektorze gazowym w latach 2000–2016.
1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.
Czytelnia Główna
Egzemplarze są dostępne wyłącznie na miejscu w bibliotece: sygn. 148905 C (32) (1 egz.)
Książka
W koszyku
(Prace OSW ; 76)
Liczbowanie stronic w kierunkach przeciwnych.
W 2018 roku Gazprom – największy, kontrolowany przez państwo, rosyjski koncern gazowy – przyjął rekordowy w historii program inwestycyjny. W 2017 roku spółka odnotowała także największe w historii wpływy ze sprzedaży gazu oraz innych dóbr i usług. Jednocześnie w latach 2007–17 ponad sześciokrotnie zmniejszyła się kapitalizacja koncernu, a całkowite zadłużenie osiągnęło w 2017 roku rekordowy poziom 55,2 mld USD. W związku z powyższym warto przyjrzeć się kondycji finansowej największego rosyjskiego koncernu gazowego, który zachowuje status znaczącego dostawcy gazu na rynek europejski (34% w 2017 roku). Celem opracowania jest przedstawienie kondycji finansowej spółki przez pryzmat następujących parametrów: bilans, czyli analiza struktury majątkowo-kapitałowej (zmiany w aktywach i pasywach), rachunek wyników (bilans zysków i strat) oraz przepływy finansowe. Omówiona została także kwestia rosnącego zadłużenia oraz malejącej kapitalizacji firmy. Istotnym elementem tekstu jest również ocena konsekwencji sytuacji finansowej Gazpromu dla realizacji jego projektów infrastrukturalnych oraz próba prognozy.
1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.
Czytelnia Główna
Egzemplarze są dostępne wyłącznie na miejscu w bibliotece: sygn. 148904 C (32) (1 egz.)
Książka
W koszyku
(Prace OSW, ISSN 1642-4484 ; nr 58)
Liczbowanie stron w przeciwnych kierunkach.
Narracja rosyjska w odniesieniu do Białorusi uległa zmianie w 2014 roku, kiedy w kontekście konfliktu na Ukrainie i eskalacji napięcia między Moskwą i Zachodem doszło w rosyjskich środowiskach eksperckich oraz elitach władzy do istotnej redefinicji postrzegania białoruskiego sojusznika. Dystansujący się od agresywnej polityki Moskwy wobec Kijowa Alaksandr Łukaszenka ostatecznie przestał być rozpatrywany jako jedyny i wystarczający gwarant utrzymania Białorusi w sferze rosyjskich wpływów. Tym samym w Rosji narastało przekonanie o niewystarczającym poziomie kontroli Moskwy nad Mińskiem, sprawowanej dotąd za pomocą instrumentów energetycznych (dostaw ropy i gazu), handlowych (preferencji na rosyjskim rynku zbytu) oraz militarnych (ścisłej współpracy armii obu państw). W związku z tym nastąpiła intensyfikacja, prowadzonych wcześniej na bardzo ograniczoną skalę, działań na rzecz stworzenia w sąsiedniej republice społeczno-kulturalnego soft power, promującego wartości „rosyjskiego świata”.
1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.
Czytelnia Główna
Egzemplarze są dostępne wyłącznie na miejscu w bibliotece: sygn. 148906 C (32) (1 egz.)
Książka
W koszyku
(Prace OSW ; 75)
Liczbowanie stronic w kierunkach przeciwnych.
Wojna ukraińsko-rosyjska była wstrząsem nie tylko dla ukraińskich elit politycznych i społeczeństwa, ale także okazała się swoistą terapią szokową dla ukraińskiej gospodarki. Po 2014 roku doszło do bardzo poważnych i głębokich zmian we współpracy handlowej Ukrainy z zagranicą. Agresywne działania Kremla doprowadziły do utraty przez Ukrainę większości rynku zbytu nie tylko w Rosji, ale też w pozostałych państwach poradzieckich i przyczyniły się do zapaści w sprzedaży produkcji przemysłu maszynowego – jedynej pozycji ukraińskiego eksportu z dużą wartością dodaną. Z kolei obowiązujące od początku 2016 roku porozumienie o pogłębionej strefie wolnego handlu (DCFTA) z UE okazało się skutecznym narzędziem wspomagającym wyjście ukraińskiej gospodarki z kryzysu i zamortyzowanie skutków załamania wymiany handlowej z państwami poradzieckimi, choć oczekiwania przedstawicieli ukraińskich władz, że rynek unijny szybko zrekompensuje utracony rynek państw poradzieckich, okazały się nierealistyczne, w szczególności wobec produkcji przemysłowej. Obecnie Ukraina w jeszcze większym stopniu niż przed kryzysem pozostaje uzależniona od eksportu surowców i produktów niskoprzetworzonych, z tym że w miejsce wyrobów metalurgicznych dominujące znaczenie uzyskała produkcja sektora rolno-spożywczego.
1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.
Czytelnia Główna
Egzemplarze są dostępne wyłącznie na miejscu w bibliotece: sygn. 148911 C (32) (1 egz.)
Brak okładki
Książka
W koszyku
(Prace OSW ; nr 64)
24 sierpnia 1991 roku Rada Najwyższa Ukraińskiej SRR proklamowała niepodległość, a 1 grudnia naród ratyfikował ją w referendum. Pokojowy sposób powstania, posiadanie niekwestionowanego terytorium oraz uformowanej administracji cywilnej było ogromnym atutem nowego państwa. Jednak „ciemną stroną” tych atutów były fundamentalne słabości: republiki sowieckie były częściami ZSRR, nie miały więc centralnych ogniw struktur państwa (w tym sztabu generalnego, banku emisyjnego oraz większości resortów). Po niemal ćwierćwieczu pokojowego budownictwa przerwanego w 2014 roku wybuchem wojny Ukraina jest wprawdzie państwem słabym, ale ugruntowanym wewnętrznie i międzynarodowo, zdolnym do oparcia się agresji zbrojnej i aktywnie poszukującym swego miejsca w świecie. Największym sukcesem kraju było wychowanie nowego pokolenia „urodzonych obywateli Ukrainy”, największą porażką – dramatyczne załamanie demograficzne o skutkach, których nie da się już odwrócić, a także, charakterystyczna również dla innych państw postsowieckich, pauperyzacja niższych warstw społeczeństwa. Opracowanie to nie jest historią niepodległej Ukrainy, lecz próbą przedstawienia podstawowych mechanizmów transformacji republiki sowieckiej w niepodległe, demokratyczne państwo o gospodarce rynkowej, skupia się więc przede wszystkim na problematyce wewnętrznej.
1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.
Czytelnia Główna
Egzemplarze są dostępne wyłącznie na miejscu w bibliotece: sygn. 148915 C (32) (1 egz.)
Artykuł
W koszyku
Rosyjska interwencja wojskowa w Syrii, rozpoczęta jesienią 2015 roku, wywołała falę komentarzy głoszących, że Rosja odzyskała pozycję wielkiego mocarstwa na Bliskim Wschodzie. Celem niniejszego tekstu jest po pierwsze ustalenie, na czym polega rosyjska mocarstwowość na Bliskim Wschodzie, a po drugie rekonstrukcja motywów, jakimi kieruje się Kreml w swojej polityce bliskowschodniej. Pierwsza część pracy stanowi próbę określenia miejsca polityki bliskowschodniej w globalnej polityce zagranicznej Kremla oraz zidentyfikowania rosyjskich priorytetów w regionie. Część druga pokazuje ewolucję polityki bliskowschodniej postsowieckiej Rosji, zwracając uwagę z jednej strony na jej rosnące zaangażowanie w regionie, a z drugiej na instrumentalny charakter tego zaangażowania. Ze względu na to, że od jesieni 2015 roku interwencja wojskowa w Syrii stała się centralnym elementem rosyjskiej polityki na Bliskim Wschodzie, analizie jej przyczyn i celów jest poświęcona część trzecia tekstu. W części czwartej i piątej analizowana jest polityka Rosji wobec dwóch najważniejszych z jej punktu widzenia regionalnych partnerów – Turcji i Iranu. Część szósta to próba charakterystyki instrumentów, za pomocą których Rosja zbudowała swoją pozycję w regionie, a także dokonania bilansu rosyjskiej polityki bliskowschodniej i identyfikacji wyzwań, które przed nią stoją.
1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.
Czytelnia Główna
Egzemplarze są dostępne wyłącznie na miejscu w bibliotece: sygn. 148921 C (32) (1 egz.)
Książka
W koszyku
(Punkt Widzenia = Point of View ; nr 52)
Oprawne w kierunku przeciwstawnym.
Po roku od zwycięskiej ofensywy i ogłoszeniu kalifatu Państwo Islamskie krzepnie jako organizacja terrorystyczna mająca armię i parapaństwo, a tym samym kruszy się wątły porządek na Bliskim Wschodzie. Świat fascynuje się fenomenem Państwa Islamskiego, nie zauważając, że Bliski Wschód przeżywa kryzys i właśnie to jest zasadniczym wyzwaniem. PI jest uosobieniem i jednym z przejawów, a nie przyczyną problemów regionu. Bliski Wschód, jaki znamy, przestaje istnieć; zanikają granice i państwa (Irak i Syria), powstają nowe twory parapaństwowe, pojawiają się nowi gracze (od PI po Kurdów), rośnie pokolenie nieznające starego porządku i poszukujące nowych, radykalnych idei i recept. Zanikanie zachodniego/amerykańskiego parasola bezpieczeństwa stymuluje regionalną proxy war i próby gruntowej zmiany postkolonialnego porządku przez regionalne mocarstwa (Iran, Turcję). Dla Zachodu obawy o Państwo Islamskie, to cień obaw o przyszłość całego Bliskiego Wschodu oraz świadomość, że używane w ostatnich dekadach wobec regionu zarówno twarde (interwencje w Iraku), jak i miękkie (promocja zachodnich wartości i modelu rozwoju) metody nie działają.
1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.
Czytelnia Główna
Egzemplarze są dostępne wyłącznie na miejscu w bibliotece: sygn. 148924 C (94) (1 egz.)
Książka
W koszyku
(Prace OSW ; nr 66)
Oprawne w kierunku przeciwstawnym.
Czym w rzeczywistości były Siły Zbrojne Ukrainy wykazały rosyjska aneksja Krymu i pierwsze tygodnie wojny w Donbasie – skostniałą strukturą niezdolną do jakiegokolwiek sprawnego działania w warunkach minimalnego zaangażowania wroga, w której znacząca część kadry dopiero w trakcie konfliktu uzyskiwała świadomość, kogo reprezentuje i nierzadko z perspektywy służby w jednym z posowieckich okręgów wojskowych wybierała Rosję. Wojna w Donbasie ukształtowała armię ukraińską. Dała świadomość i motywację żołnierzom, a kierownictwo resortu obrony i władze państwa zmusiła do dostosowania struktury – po raz pierwszy od momentu utworzenia – do faktycznych potrzeb operacyjnych, a także poniesienia kosztów powstrzymania zapaści w zakresie szkolenia i wyposażenia, przynajmniej do poziomu umożliwiającego nawiązanie wyrównanej walki z prorosyjskimi separatystami.
1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.
Czytelnia Główna
Egzemplarze są dostępne wyłącznie na miejscu w bibliotece: sygn. 148930 C (32) (1 egz.)
Książka
W koszyku
(Prace OSW ; nr 74)
Liczbowanie stronic w przeciwnych kierunkach.
Oficjalnym celem przystąpienia Białorusi w 2012 roku do budowy pierwszej białoruskiej elektrowni jądrowej w Ostrowcu było zmniejszenie udziału importowanego z Rosji gazu ziemnego w produkcji energii elektrycznej. Jednak podjęta przez władze w Mińsku decyzja o budowie elektrowni w bliskiej współpracy z partnerami rosyjskimi przekreśliła założony cel. De facto pełną kontrolę nad realizacją inwestycji przejęła Rosja, która niemal w całości finansuje wart 10 mld dolarów projekt. Strona rosyjska jest wykonawcą inwestycji, dostarcza technologie, będzie również dostawcą paliwa jądrowego. Elektrownia wpłynie zatem jedynie na dywersyfikację rodzajów paliw w bilansie wytwórczym energii elektrycznej, ale nie na kierunek ich pozyskiwania, którym nadal pozostanie Rosja. Ponadto, wobec odrzucenia przez Polskę i Litwę możliwości zakupu energii z tej elektrowni Białoruś stanęła przed wyzwaniem zagospodarowania nadwyżek energii. W związku z tym Mińsk podjął działania na rzecz skierowania całej produkcji Ostrowca na potrzeby rynku wewnętrznego poprzez m.in. wymianę kotłów gazowych w elektrociepłowniach na elektryczne. Jednocześnie decyzja o lokalizacji elektrowni tuż przy granicy litewskiej skonfliktowała Wilno i Mińsk, doprowadzając do poważnego kryzysu w relacjach dwustronnych.
1 placówka posiada w zbiorach tę pozycję. Rozwiń informację, by zobaczyć szczegóły.
Czytelnia Główna
Egzemplarze są dostępne wyłącznie na miejscu w bibliotece: sygn. 148899 C (32) (1 egz.)
Pozycja została dodana do koszyka. Jeśli nie wiesz, do czego służy koszyk, kliknij tutaj, aby poznać szczegóły.
Nie pokazuj tego więcej